ปรัชญาชีวิต
พระพุทธองค์ตรัสว่า จิตของคนเรานั้นเหมือนกับลิง
เราจึงเรียนรู้เรื่องของจิตใจของเราได้มากมายจากพฤติ กรรมของลิง
ลิงนั้นเกลียดกะปิ ถ้ากะปิถูกมือมันเมื่อไหร่
มันจะถูนิ้วกับพื้นจนเลือดไหลเต็มมือจนกว่ากลิ่นกะปิ จะหาย
ในที่สุด จะกลายเป็นว่า กะปิถึงจะร้าย ก็ไม่ร้ายเท่า
ความเกลียดกะปิที่มือลิงเป็นแผลเหวอะหวะ
ไม่ใช่เพราะกะปิหากเป็นเพราะความจงเกลียดจงชังกะปิต่ างหาก
สิ่งที่เราเกลียดนั้นบ่อยครั้งไม่น่ากลัวเท่ากับความ เกลียดชังในจิตใจเรา
ความเกลียดชังหรือพูดให้ถูกก็คือความรู้สึกอยากผลักไ ส
ซึ่งรวมทั้งความโกรธและความกลัวจึงเป็นเจ้าตัวร้ายที ่เราต้องระวังให้มาก ๆ
แต่นั่นเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของความจริงเท่านั้น
นอกจากความอยากผลักไสแล้ว
ความยึดติดเป็นอีกสิ่งหนึ่ง ที่เราต้องระวังไม่แพ้กัน
กลับมาที่ลิงจอมซนอีกที ในอินเดีย
ลิงเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชาวบ้าน
เพราะชอบโขมยผลไม้ในสวน ชาวบ้านจึงคิดวิธีจับลิง
โดยใช้กล่องไม้ซึ่งมีฝาด้านหนึ่งเจาะรูเล็ก ๆ
พอให้ลิงสอดมือเข้าไปได้
ในกล่องมีถั่วซึ่งเป็นของโปรดของลิงวางไว้เป็นเหยื่อ ล่อ
วันดีคืนดีลิงมาที่สวนเห็นถั่วอยู่ในกล่อง
ก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบถั่ว
แต่พอถอนมือออกก็ติดฝากล่อง
เพราะกำมือของลิงนั้นใหญ่กว่าฝากล่องที่เจาะไว้
ลิงพยายามดึงมือเท่าไหร่ก็ไม่ออก พอชาวบ้านมาจับ
ก็ปีนหนีขึ้นต้นไม้ไม่ได้เพราะมีมือเปล่าอยู่ข้างเดี ยว
สุดท้ายถูกคนจับได้ ลิงหาได้เฉลียวใจไม่ว่า
เพียงแค่มันคลายมือออกเท่านั้น มันก็เอาตัวรอดได้
แต่เพราะยึดถั่วไว้แน่น
ไม่ยอมปล่อยจึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก
มีหลายอย่างที่เราอยากได้ใฝ่ฝัน
จนถึงกับยึดถือไว้อย่างเหนียวแน่น
เวลาประสบปัญหา เพียงแค่คลายสิ่งที่ติดยึดนั้นเสียบ้าง
ปัญหาก็คลี่คลายแต่เป็นเพราะว่าเราไม่ยอมปล่อย
จึงเกิดผลเสียตามมามากมาย
ไม่คุ้มกับสิ่งที่ยึดติด
จะชอบหรือพึงพอใจกับอะไรก็ตามอย่าถึงกับยึดติดจนเหนี ยวแน่นเกินไป
เพราะโอกาสที่จะหน้ามืดตามัวนั้นมีสูงจนหาทางออกไม่เ จอ
ปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้น
ถ้าเรารู้จักปล่อยวางบางสิ่งเสียบ้างมันก็จะบรรเทาไป ได้เยอะ
บ่อยครั้งการปล่อยวาง
ไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาเท่านั้น
หากเป็นทางออกจากปัญหาเลยทีเดียว
ความจริงการอยากผลักไสอะไรสักอย่างก็เป็นการติดยึดอี กแบบหนึ่งนั่นเอง
ทั้ง ๆ ที่ลิงพยายามถูกำจัดกลิ่นกะปิไปจากมือ
ก็อดไม่ได้ที่จะดึงมือมาดมหากลิ่นกะปิ
ซ้ำแล้วซ้ำเล่ารู้ทั้งรู้ว่ากลิ่นกะปินั้นเหม็น
แต่ก็ดมมือ ไม่ยอมเลิกง่าย ๆ
ในทำนองเดียวกัน ไม่ว่าเราจะโกรธอะไรหรือเกลียดใคร
ก็มักดึงสิ่งนั้นหรือคนนั้นเข้ามาในจิตใจ ให้ครุ่นคิดเสมอไม่ยอมปล่อย
ไม่ยอมวางเสียที ทั้ง ๆ ที่ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ ปล่อยวางเสียเถิด
แล้วใจเราจะเบาขึ้นเป็นกอง
ความทุกข์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นเพราะพลัดพรากจากสิ่งที่รัก
หรือประสบกับสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาที่มันบีบคั้นกดทับ จิตใจเราไม่หยุดหย่อนเสียที
ก็เป็นเพราะเราไปยึดไปแบกมันเข้าไว้ ทั้งวันทั้งคืน ในหลายกรณี
ความทุกข์ไม่ได้มาจากไหน หากมาจากการยึดติดไม่ยอมปล่อย
ดังเจ้าลิงหวงถั่วนั่นเอง
คุณเป็นคนหนึ่งหรือเปล่าที่มีพฤติกรรมเหมือนลิงกำถั่ วนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น